SCHADEMECHANISMEN

 

Schade aan (gewapend) beton kent vele oorzaken, zoals:

• Wapeningscorrosie als gevolg van carbonatatie.

• Wapeningscorrosie als gevolg van chloriden (ingedrongen of ingemengd).

• Mechanische schades ten gevolge van overbelasting.

• Verhinderde vervormingen en scheurvorming

• Ingemengde onzuiverheden zoals bij ASR of ettringiet schade.

• Externe oorzaken zoals chemische aantasting door indringing van zuren, logen, of andere schadelijke producten.

​

​

Bij gewapend beton is corrosie van de wapening veruit de meest voorkomende schadeoorzaak. Omdat het volume van gecorrodeerd staal het 7- of 8 voudige is van ongeroest staal ontstaan trekspanningen en uiteindelijk delaminatie van de dekking zodat de wapening bloot komt te liggen.

​

Normaliter is het staal goed beschermd in beton vanwege de alkalische omgeving (met een pH waarde van ca. 12). Het staal kan pas gaan roesten als de passiveringslaag rondom het staal is verbroken door ofwel de verzuring van de dekking (carbonatatie) of de aanwezigheid van chloriden. Als er vervolgens ook voldoende vocht en zuurstof beschikbaar is kan de corrosie een aanvang nemen. Daar waar carbonatatie geïnitieerde wapeningscorrosie een waarschuwend effect geeft, de dekking wordt sneller afgedrukt, is chloride geïnitieerde wapeningscorrosie een veel risicovoller schademechanisme. Omdat er veelal sprake is van lokale corrosiecellen ontstaat putcorrosie aan de wapening gekenmerkt door een zeer hoge lokale corrosiesnelheid. Constructief kan deze putcorrosie door het verlies aan wapeningsdoorsnede grote gevolgen hebben. Daarnaast treden de visuele kenmerken, in de vorm van roestuitbloedingen, vaak pas later op zodat de corrosie al in een gevorderd stadium kan zijn. Bij voldoende aandacht tijdens de bouw kan het optreden van wapeningscorrosie tijdens de ontwerplevensduur eenvoudig worden voorkomen, echter de praktijk leert dat het hieraan regelmatig tekort schiet.